ប្រតិកម្មចុងក្រោយពីទីក្រុងប៉េកាំងបង្ហាញថា ជំហររបស់ចិនចំពោះអ៊ុយក្រែនគឺតិចជាងអំពីសង្គ្រាមខ្លួនឯង និងច្រើនទៀតអំពីការតស៊ូអំណាចសកលកាន់តែទូលំទូលាយ។
សង្គ្រាមអូសបន្លាយ ក្នុងប្រទេសអ៊ុយក្រែន បានលេចចេញជាតំបន់ទឹកជាសាកល រៀបចំការតម្រឹមឡើងវិញ និងការផ្លាស់ប្តូរសម្ព័ន្ធភាពភូមិសាស្ត្រនយោបាយនៅទូទាំងទ្វីប។ សម្រាប់ប្រទេសចិន វាក៏ជាពេលនៃការគិតឡើងវិញផងដែរ ដែលជាកញ្ចក់បង្ហាញដែលបង្ហាញពីភាពតានតឹងនៅក្នុងគោលនយោបាយការបរទេសរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង ដែលភាពជាក់ស្តែងជាយុទ្ធសាស្រ្តតែងតែប៉ះទង្គិចជាមួយនឹងគោលការណ៍ដែលបានប្រកាសរបស់ខ្លួន។
ខណៈដែលអ៊ុយក្រែនប្រារព្ធទិវាឯករាជ្យរបស់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ប្រធានាធិបតី Xi Jinping បានផ្ញើសារអបអរសាទរ ដល់សមភាគីរបស់គាត់គឺលោក Volodymyr Zelensky ក្នុងកាយវិការមិនធម្មតាពីទីក្រុងប៉េកាំង។
វាជាលើកទីមួយហើយដែលលោក Xi បានទាក់ទងទៅកាន់ Zelensky ចាប់តាំងពីការសន្ទនាតាមទូរស័ព្ទរបស់ពួកគេក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ 2023 ដែលនៅតែជាទំនាក់ទំនងផ្ទាល់តែមួយគត់រវាងពួកគេចាប់តាំងពីរុស្ស៊ីបានឈ្លានពានអ៊ុយក្រែននៅចុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 2022។
សាររបស់លោក Xi ដែល Zelensky បានបង្ហោះនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមបានសន្យាថានឹង "ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីធ្វើការ" ជាមួយអ៊ុយក្រែន ណែនាំទំនាក់ទំនង "ឆ្ពោះទៅរកការអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយស្ថិរភាព និងយូរអង្វែង និងនាំមកនូវផលប្រយោជន៍កាន់តែច្រើនដល់ប្រជាជននៃប្រទេសទាំងពីរ" ។
ការផ្លាស់ប្តូររបស់លោក Xi បានកើតឡើងតែប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់ពី Zelensky បានច្រានចោលសំណើរបស់រុស្ស៊ីក្នុងការដាក់បញ្ចូលប្រទេសចិនជាអ្នកធានាសន្តិសុខដ៏មានសក្តានុពលនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៃបទឈប់បាញ់ ដែលជាការស្តីបន្ទោសយ៉ាងច្បាស់អំពីអព្យាក្រឹតភាពដែលបានអះអាងរបស់ទីក្រុងប៉េកាំងនៅក្នុងជម្លោះ។
លោក Zelensky បាននិយាយនៅក្នុងទីក្រុង Kyiv កាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ថា "ទីមួយ ប្រទេសចិនមិនបានជួយយើងឱ្យបញ្ឈប់សង្រ្គាមនេះតាំងពីដើមមកនោះទេ។ ទីពីរ ប្រទេសចិនបានជួយដល់ប្រទេសរុស្ស៊ីដោយការបើកទីផ្សារយន្តហោះគ្មានមនុស្សបើករបស់ខ្លួន"
"យើងមិនត្រូវការអ្នកធានាដែលមិនជួយអ៊ុយក្រែន ហើយមិនបានជួយអ៊ុយក្រែននៅពេលយើងពិតជាត្រូវការវាទេ។ យើងត្រូវការការធានាសុវត្ថិភាពតែពីប្រទេសទាំងនោះដែលត្រៀមខ្លួនជួយយើង" ។
វាប្រហែលជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ច្បាស់លាស់ និងចង្អុលបំផុតរបស់ Zelensky រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ទាក់ទងនឹងតួនាទីក្រោយសង្គ្រាមរបស់ចិន ដោយបានគូសបញ្ជាក់ពីភាពមិនច្បាស់លាស់រវាងទីក្រុង Kyiv និងទីក្រុងប៉េកាំង ជុំវិញជំហរគាំទ្រទីក្រុងម៉ូស្គូ។
វាក៏ជាការបដិសេធយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះសំណើររបស់រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសរុស្ស៊ី លោក Sergey Lavrov ដែលបានអណ្តែតលើគំនិតរបស់ចិន ដែលបម្រើជាអ្នកធានាសន្តិសុខសម្រាប់អ៊ុយក្រែន រួមជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិផ្សេងទៀត រួមទាំងរុស្ស៊ីផងដែរ។
ជាការឆ្លើយតប ក្រសួងការបរទេសចិនបាននិយាយថា ប្រទេសចិនតែងតែមាន "យុត្តិធម៌ និងស្មើភាពចំពោះវិបត្តិអ៊ុយក្រែន" ហើយបានអំពាវនាវឱ្យភាគីទាំងអស់វាយតម្លៃដោយចេតនានូវតួនាទីរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង។
វានៅតែមិនទាន់ច្បាស់ថាតើការលើកឡើងរបស់លោក Xi ឆ្លើយតបទៅនឹងការលើកឡើងរបស់ Zelensky នៅមុនដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក Vladimir Putin ពីថ្ងៃអាទិត្យសម្រាប់កិច្ចប្រជុំកំពូលរបស់អង្គការសហប្រតិបត្តិការសៀងហៃ និងព្យុហយាត្រាយោធារបស់ទីក្រុងប៉េកាំងដែលបង្ហាញពីការបញ្ចប់សង្គ្រាមលោកលើកទី 2 នៅថ្ងៃទី 3 ខែកញ្ញា។
ប៉ុន្តែលោក Hu Xijin អតីតនិពន្ធនាយកនៃកាសែតរដ្ឋ Global Times បានចោទប្រកាន់ Zelensky នៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមកាលពីសប្តាហ៍មុនថា "មិនគោរព" ប្រទេសចិន ដោយដាក់ស្លាកគាត់ថា "មនុស្សល្ងីល្ងើជាយុទ្ធសាស្ត្រ" សម្រាប់ដឹកនាំអ៊ុយក្រែនចូលទៅក្នុងសង្រ្គាមដ៏មហន្តរាយតាមរយៈការចុះសម្រុងជាមួយប្រទេសលោកខាងលិច។
នៅក្នុងការប្រកាសដាច់ដោយឡែកមួយ លោកហ៊ូបានការពារជំហរយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ទីក្រុងប៉េកាំងចំពោះប្រទេសរុស្ស៊ីចំពេលមានភាពតានតឹងជាមួយលោកខាងលិចដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយបានបរិហារការប្រៀបធៀបរវាងការតស៊ូរបស់អ៊ុយក្រែនចំពោះការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី និងសង្គ្រាមរបស់ចិនប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានរបស់ជប៉ុនថាជា "ការប្រមាថ" ចំពោះប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ប្រទេសចិន និង "ការនិទានរឿងដ៏ពុល" ដែលបង្ខូចផលប្រយោជន៍ជាតិ។
ទស្សនៈរបស់លោកបានបង្កឱ្យមានការខឹងសម្បារតាមអ៊ីនធឺណិត ជាពិសេសជុំវិញការបណ្តេញលោកពីភាពស្របគ្នារវាងអ៊ុយក្រែន និងចិន។ អ្នកប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមបានបរិហារគាត់ដោយការលើកឡើងដូចជា "ការគាំទ្រការឈ្លានពានគឺគួរឱ្យអាម៉ាស់" ដោយចង្អុលទៅភាពស្របគ្នារវាងការឈ្លានពានរបស់រុស្សី និងជប៉ុន ខណៈដែលបានចោទគាត់ថា "ដោះសារការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី"។
នៅក្នុងភាពយុត្តិធម៌ទាំងអស់ ការកត់សម្គាល់របស់លោកហ៊ូ មានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នាជាមួយនឹងជំហរផ្លូវការរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង ដែលចាត់ទុកសហរដ្ឋអាមេរិក និងណាតូជាសត្រូវចម្បង ហើយដូច្នេះផ្តល់អាទិភាពដល់ប្រទេសរុស្ស៊ីថាជាយុទ្ធសាស្ត្រទប់ទល់នឹងការយល់ឃើញរបស់បស្ចិមប្រទេស ដោយធ្វើតាមតក្កវិជ្ជាថាសត្រូវរបស់សត្រូវគឺជាមិត្ត។
ប្រតិកម្មរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង និងលោកហ៊ូ គូសបញ្ជាក់ថា ជំហររបស់ចិនចំពោះអ៊ុយក្រែន គឺតិចជាងអំពីសង្គ្រាមខ្លួនឯង និងច្រើនអំពីការតស៊ូអំណាចសកលកាន់តែទូលំទូលាយ។ ទោះបីជារុស្ស៊ីបំពានច្បាប់អន្តរជាតិយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ ក៏ទីក្រុងប៉េកាំងនៅតែបន្តចាត់ទុកទីក្រុងម៉ូស្គូជាដៃគូយុទ្ធសាស្ត្រក្នុងការទប់ទល់នឹងការត្រួតត្រារបស់លោកខាងលិច។
ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ប្រទេសចិនបានតាំងខ្លួនជាអ្នកការពារអធិបតេយ្យភាព និងមិនជ្រៀតជ្រែក ដោយជារឿយៗរិះគន់អន្តរាគមន៍ដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់ លីប៊ី និងស៊ីរី ហើយថែមទាំងថ្កោលទោសការឈ្លានពានរបស់សូវៀតលើអាហ្វហ្គានីស្ថានក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1980 ។
ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះ ខ្លួនបានទប់ទល់នឹងសម្ពាធពីអ៊ុយក្រែន និងប្រទេសលោកខាងលិច ដើម្បីថ្កោលទោសការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី។ ច្បាស់ណាស់ ទីក្រុងប៉េកាំងមានការប្រុងប្រយ័ត្នថា ការរិះគន់បែបនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ភាពជាដៃគូ “គ្មានដែនកំណត់” របស់ខ្លួនជាមួយទីក្រុងម៉ូស្គូ និងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរវាងលោក Xi និងលោកពូទីន។
លទ្ធផលគឺគោលនយោបាយការបរទេសដែលជ្រើសរើសអនុវត្តគោលការណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដោយលះបង់ភាពស៊ីសង្វាក់គ្នាសម្រាប់ភាពងាយស្រួលជាយុទ្ធសាស្ត្រ។
ភាពមិនស៊ីសង្វាក់គ្នានេះកាន់តែមានភាពទាក់ទាញនៅពេលដែលមានភាពផ្ទុយគ្នាជាមួយឥណ្ឌា ដែលបង្ហាញថាខ្លួនអាចរក្សាការតម្រឹមជាយុទ្ធសាស្ត្រដោយមិនគាំទ្រសកម្មភាពរបស់រុស្ស៊ីប្រឆាំងនឹងរដ្ឋអធិបតេយ្យមួយ ពោលគឺរក្សាការទូតប្រកបដោយតុល្យភាពរវាងលោកពូទីន និងលោក Zelensky ។
ជាងនេះទៅទៀត ការតម្រឹមរបស់ទីក្រុងប៉េកាំងជាមួយទីក្រុងមូស្គូត្រូវបានបាត់បង់កាន់តែខ្លាំងឡើងដោយការចង់ឃើញជាក់ស្តែងរបស់លោកពូទីនក្នុងការជួសជុលទំនាក់ទំនងជាមួយទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ក៏ដូចជាដោយការខិតខំប្រឹងប្រែងដែលបានគណនារបស់លោក Trump ដើម្បីទាញរុស្ស៊ីឱ្យខិតទៅជិតគន្លងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីការពារកុំឱ្យមានភាពស៊ីជម្រៅរវាងចិន និងរុស្ស៊ី។
ការរំពឹងទុកកាន់តែខ្លាំងឡើងបន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំកំពូល Trump-Putin នៅរដ្ឋអាឡាស្កា ថាតើប្រទេសចិនជាប្រធានបទនៃការពិភាក្សាដែរឬទេ ហើយប្រសិនបើការចរចាអាចនឹងកើតឡើងដោយចំណាយរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង។
វានៅតែមិនច្បាស់ថាតើសម្ព័ន្ធភាពក្លែងបន្លំចិន-រុស្សីអាចស៊ូទ្រាំនឹងឧបាយកលជាយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ Trump បានទេ ហើយថាតើចិនអាចទទួលបានឥទ្ធិពលប៉ុន្មានពីសម្ព័ន្ធភាពជាមួយដៃគូដែលខ្សោយសង្រ្គាម នៅពេលស្វែងរកតុល្យភាពឥទ្ធិពលរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅលើឆាកពិភពលោក។
